Op 20 september werd de 41-jarige Alexander in het centrum van Brugge door de politie uit zelfverdediging neergeschoten. Hij overleed wat later in het ziekenhuis. 'In de kranten staat dat hij een heroïneverslaafde was. Dat zal zeker zijn, maar hij was ook een oorlogsslachtoffer, een mens en bovenal mijn vriend.’ De getuigenis van Tijs Synaeve zette heel wat in beweging. In Brugge en daarbuiten. En ook bij ons.

Alexander kampte met een oorlogstrauma dat te maken had met een conflict in het voormalige Sovjetgebied Nagorno-Karabach, de regio die hij al als kind ontvlucht was.

Tijdens deze Doctalks Special zoemen we met deze documentaire dieper in op de situatie in het Rusland van Poetin, een land dat schijnbaar zijn jongeren opgegeven heeft. We bekijken de situatie door de ogen van Marusya. Gemuilkorfd door een autocratisch regime besluit ze om zich aan te sluiten bij de zelfmoordstatistieken van haar generatie. Tot ze Kimi ontmoet en er een onverwacht liefdesverhaal begint tussen de twee millennials. Samen filmen ze de euforie, angst en wanhoop van hun jeugd.

Ze leven vol vuur, alsof er geen morgen is, gevoed door drugs en muziek. Wanneer Kimi's verslaving hem voor altijd dreigt te laten verdwijnen, wordt Marusya's camera haar laatste kans om een deel van zijn fragiele ziel te redden. Honderden uren home-video, verzameld over 12 jaar, verwerkte ze tot een persoonlijke hartenkreet en een boodschap van een generatie die het zwijgen werd opgelegd.

"Mensen kunnen zich vinden in mijn film. Meer nog, sommigen voelen zich erdoor geholpen. Dat is hartverwarmend.” (Marusya Syroechkovskaya in een interview met De Standaard)

Voor de film gaat Mieke Dumont kort in gesprek met Tijs Synaeve. Na de film gaan we in gesprek met het publiek.

Trailer