Zonder Joan Baez zou de carrière van Bob Dylan er helemaal anders hebben uitgezien. De folkzangeres, icoon van de tegencultuur in de sixties en ooit razend populair, krijgt met deze documentaire het eerbetoon dat ze verdient. Achttien is Joan Baez als ze op het legendarische Newport Folk Festival iedereen omverblaast en op het schild gehesen wordt als de stem van een generatie. Zes decenniën later geeft de Amerikaanse zangeres haar afscheidstournee. Die is de aanleiding voor drie filmmakers (Karen O’Connor, Miri Navasky, Maeve O’Boyle) om een portret van Baez te schilderen. 'Joan Baez: I Am a Noise' opent niet toevallig met de zangeres die tijdens de Mars naar Washington (van Martin Luther Kings I have a dream-speech) de burgerrechtenhymne “Oh, Freedom” zingt, want Baez is evenzeer activiste als zangeres. Maar geheel in lijn met het motto van de film - “iedereen heeft drie levens: een publiek, een privaat en een geheim”, van Gabriel García Márquez - onthult deze film ook veel over Baez, zoals het misbruik in haar jeugd. Ze gebruikt de film om onverwerkte periodes uit haar verleden af te sluiten zonder in negativisme te vervallen. Een ontroerende docu over een kranige dame.

Trailer